Kayıp Pusula

Elif, dedesinden kalan eski sandığı karıştırırken sararmış bir defter buldu. Bu, Kaptan Ali'nin, yani büyük dedesinin seyahat günlüğüydü. Sayfaların arasında, mürekkebi solmuş bir harita gizliydi: "Kayıp Pusula Adası". Efsaneye göre bu pusula, sahibine her zaman doğru yolu gösterirdi.

Heyecanla hazırlıklara başladı. Küçük teknesi "Umut" ile denize açıldığında, gökyüzü parlak ve deniz sakindi. Haritadaki ipuçlarını takip ederek günlerce yol aldı. Yolculuk boyunca yunuslarla arkadaş oldu, fırtınalarla boğuştu ve geceleri yıldızların altında uyudu.

Sonunda, sislerin ardında beliren yemyeşil bir ada gördü. Haritanın gösterdiği yer tam olarak burasıydı. Adaya ayak bastığında onu tropik kuşların cıvıltısı karşıladı. Ormanın derinliklerine doğru ilerledi ve eski bir tapınağın kalıntılarına ulaştı. Ortadaki taş sunakta, yosunlarla kaplı ahşap bir kutu duruyordu. İçinde, pirinçten yapılmış, işlemeli o antika pusula vardı.

Elif pusulayı eline aldığında, ibresinin kalbine doğru döndüğünü hissetti. Anladı ki en doğru yolu gösteren pusula, insanın kendi içindeki sesti. O günden sonra Elif, daha nice maceralara atıldı ama en büyük keşfi, kendi içindeki cesareti bulmak olmuştu.